Harmleikur í hafinu.

Fréttir hafa borist af gríðarlegri þorskgengd á Íslandsmiðum sem æðir yfir miðin og étur sína smærri meðbræður. Þá erum við ekki að tala um tvö hrogn eða tvo fiska, nei við erum að tala um tugþúsundir tonna, ef ekki og mjög sennilega hundruð þúsundir tonna. Hvað er til ráða?

Hafró hagar sér á svipaðan hátt og myndin hér til hægri sýnir. 

Harmleikur á Bakkatjörn

Gróf mismunun.

Það verður fátt annað sagt um þetta en gróf mismunun. Hver er munurinn, af hverju má þetta þá ekki yfir alla ganga einstaklingana líka? Mín skoðun er reyndar sú að það á alls ekki að afnema skatta af söluhagnaði hlutabréfa.

Söluhagnaður fyrirtækja vegna hlutabréfa skattfrjáls

Lög sem brjóta lög.

"Ég tel að skipti miklu máli fyrir okkur að skilja ekki við þetta öðru vísu en þannig að hagsmunasamtökin hafi tekjulegan grundvöll. Þessi niðurstaða er einfaldlega ekki fengin ennþá,“ sagði Einar" Tilvitnun líkur.

Þessi lög brjóta lögin um félagafrelsi, þessi lög tryggja það að það verði nánast vonlaust fyrir önnur hagsmunasamtök að lifa. Þessi lög tryggja og eru eyrnamerkt tveimur ákveðnum hagsmunasamtökum. Þessi lög standast ekki stjórnarskrá. Það á að fella þessi ólög úr gildi.

Eðlilegt hlýtur að teljast að hagsmunasamtök lifi af félagsgjöldum þeirra sem í þeim vilja vera. Í dag er það ekki þannig. Ef þú kaupir krókabát þá ertu neyddur og skráður Rússneskri skráningu í LS hvort sem þér líkar betur eða verr. Síðan setur LS það í sínar samþykktir að þeir sem ekki vilji vera þar segi sig úr LS skriflega með 6 mánaða fyrirvara. Það stenst ekki heldur þar sem um sjálfvirka Rússneska skráningu er að ræða og það tekur enga 6 mánuði að ganga í LS. Öll gjöld skulu fara til LS þó svo menn kjósi það að vera í öðrum samtökum.

Hver stendur í veginum fyrir þessu, er stjórn LS að hafa áhrif á þetta? Nú hefur Líú lýst því yfir að þeir vilja láta afnema þessi lög og eðlilegast væri að samtökin innheimtu sjálf félagsgjöld sinna félagsmanna. Þessu er ég algjörlega sammála, það getur aldrei staðist að einstaklingar og fyrirtæki séu neyddir í samtök sem þeir vilja ekki vera í. Samtökin eiga að sjá sjálf um innheimtu sinna félagsgjalda.

Góðar stundir. 

Flóknara en ég gerði ráð fyrir

Verðtryggingu á

launin ekki seinna en strax. Það er algjörlega ólýðandi að almenningur í landinu sé meðhöndlaður eins og svín og launin brenna upp hraðar en hönd á festir.

Verðbólga yfir 12% út árið

Hvar er lýðræðið?

Af hverju var ekki efnt til íbúakosninga um þetta mál? Hefur fólkið á Akranesi ekkert um þetta mál að segja? Er ekki nóg komið af vitleysu í borgar, bæjar og sveitastjórnarmálum? Fólk sem kosið er til starfa í ákveðnum flokkum á að segja af sér ef það treystir sér ekki til að starfa undir merkjum  og stefnu flokksins sem það er í.

Að Karen Jónsdóttir skuli ganga úr Frjálslyndum og í Sjálfstæðisflokkinn og halda þar sæti sínu í nafni Frjálslyndra eru svik við kjósendur. Karen Jónsdóttir er ótvíræður svikari við kjósendur Frjálslyndra og á að hafa manndóm í sér og segja af sér. Ef Karen er svona umhugað um sitt bæjarfélag þá ætti hún að byrja á því að efna til íbúakosninga og fara eftir vilja íbúanna. Annað geta ekki talist lýðræðisleg vinnubrögð.

Ég hélt að farsælla væri að Íslendingar leystu sín innanlands vandamál áður en við bætum við fleiri vandamálum. Félagslega kerfið á Íslandi er ekki í stakk búið til að leysa eigin vandamál, hvað þá að bætt sé við þau með innflutningi á vandamálum.

Ég hélt að Reykvíkingar og reyndar landsmenn allir væru búnir að fá sig fullsadda af hringlandahátt í borgarstjórnar pólitíkinni og það væri víti til varnaðar fyrir önnur sveitarfélög. En nei svo virðist ekki vera og frekar en hitt þá virðist vera sem til sé fólk sem tekur þetta til fyrirmyndar.

Karen á að sýna íbúum og kjósendum Frjálslyndra á Akranesi þann sóma að sega af sér, ef bæjarmál Akranes eru hennar ær og kýr þá tekur hún þátt í þeim í næstu kosningum undir merkjum íhaldsins, svik við kjósendur lýsa betur hennar innræti en stefnu Frjálslyndra.  

Sjálfstæðismenn með hreinan meirihluta á Akranesi

Við viljum láta afnema þessi lög.

Það getur engan veginn staðist lögin um félagafrelsi að félagsgreiðslur séu eyrnamerktar einhverjum ákveðnum félagssamtökum í þessu tilfelli LÍÚ og LS. eins og fyrirkomulagið er í dag. Samtök eins og Framtíð eru með þessum lögum sniðgengin og þurfa að innheimta félagsgjöld sinna félagsmanna hjá öðrum samtökum.

Það verður að teljast sjávarútvegsráðaneytinu til skammar að vera ekki búnir að afgreiða þetta mál. Árið 2003 fékk ráðaneytið þetta til sín að tilskipan umboðsmanns alþingið og að það þetta skuli ekki vera komið lengra er hreint með ólíkindum.

Gjaldskylda að hluta endurskoðuð

Hvernig hljómar sá rökstuðningur

að Einar K. Guðfinnsson hafi yfir höfuð eitthvað að gera sem sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra? Það hefur engu breytt þótt lagt sé fyrir þennan mann fagleg vinna og góður rökstuðningur. Og er ég að vitna í til dæmis hvernig menn hafa lagt fyrir faglega vinnu og góðan rökstuðning á villum Hafró, það hefur verið bent á farsæla lausn fyrir smábátana út úr kvótakerfis brjálæðinu.

Á ekkert er hlustað, frekar er farin sú leið að rakka menn niður og telja þá hættulega umhverfinu. Þótt staðreyndirnar blasi við og hlutirnir hríðversni er ekkert gert, haldið skal áfram á braut glötunar og faglega unnin og vel rökstudd mál eru meðhöndluð sem um landráð væri.

Það snýr að Einari K. Guðfinnssyni að rökstyðja það fyrir þjóðinni hvað hann telji sig hafa að gera í þessari vinnu, ræðan mætti byrja á loforðunum og síðan mætti hann rökstyðja árangurinn og efndirnar.

Góðar stundir. 

Einar: Órökstuddar fullyrðingar

Sannkallað réttlætismál

að fella þessi sjálftökulög úr gildi. Það mætti einnig taka þá sem tróðu þessum ólögum í gegn og draga þá til ábyrgðar fyrir þessi skítverk sín. Næsta stórmál sem þarf svo sannarlega að taka í gegn er fiskveiðistjórnunarkerfið.

Lögin um stjórn fiskveiða á að afnema og það strax, nú eru einungis 32 dagar eftir af frestinum sem stjórnvöld fengu til að bregðast við og gera breytingar á kvótakerfinu. Eitthvað virðast stjórnvöld hafa misskilið álit mannréttindanefndar Sameinuðu Þjóðanna, Einar K Guðfinnsson heldur að hann hafi fengið 180 daga til að svara hvað hann ætlar að gera.

Málið er einfaldlega ekki svo einfalt það voru gefnir 180 dagar til að breyta þessu kerfi sem dæmt hefur verið í ruslið. En máttur græðgistefnunnar og fantaskaparins sem þetta kerfi býður upp á er öllu yfirsterkari. Meira að segja ganga menn svo langt að rökstyðja og réttlæta mannréttindabrotin sem framin eru með því að tala um hagsmuni og jafnvel blanda pólitík í málið.

Hverslags brjálæði er það að meta mannréttindi eftir efnahagslegum horfum og pólitískum duttlungum misvitra manna? Stjórnvöld sem fara þann farveg að brjóta mannréttindi og rökstyðja svo brotin með þessum hætti eiga heima á bak við lás og slá.

Góðar stundir. 

Eftirlaunalög Alþingis verða felld úr gildi

Er ástæða til að endurskoða lög um stjórn fiskveiða?

Guðjón Ingólfsson, verkfræðingur skrifar.   

Fréttablaðið, 03. Október 2006 05:00

Sjávarútvegur og byggðirnar.

Það fer ekki framhjá neinum sem ferðast um Ísland, og fer úr einu sjávarplássi í annað að kvótakerfið er búið að eyða því sem tilvera, menning og lífsstíll íbúana í flestum þeirra hefur í gegnum tíðina byggst á.

Efnamenn í þéttbýlinu bjóða stöðugt hærra og hærra í fiskveiðiheimildirnar sem hinar fáu fjölskildu og einyrkjaútgerðir sem enn finnast á landsbyggðinni ráða yfir. Þeim einstaklingum sem fara með forræðið yfir veiðirétti þessa litlu atvinnueininga, er á þann hátt mútað til að láta hann af hendi. Selja hann frá sínu fólki og úr sinni heimabyggð. Atvinnuréttinn sem þetta fólk, kynslóð fram af kynslóð, hefur byggt tilveru sína á. Þær veiðiheimildir sem hafa verið seldar koma aldrei aftur. Það kemur engin fjölskyldu- eða einyrkjaútgerð í stað þeirrar sem misst hefur fiskveiðiheimildir sínar og lögð hefur verið af. Af þessum sökum eru hin smærri sjávarpláss stöðugt að visna, eymdin að leggjast yfir og fólkið að flytja í burt.

Á fiskveiðiárinu á milli árana 2004 og 2005 fækkaði smábátum sem lönduðu afla um 20% og fastlega má reikna með að fækkun báta í þessum útgerðarflokki hafi orðið hlutfallslega meiri á því fiskveiðiári sem nú var að ljúka.

Fiskveiðistjórnunarkerfið hefur einnig leitt til þess að eignarhald smábáta og þær fiskveiðiheimildir sem þeir hafa, er að færast frá sjómönnunum sem á þeim starfa og á hendur efnamanna. Efnamennirnir leigja síðan fiskveiðiheimildirnar fram og til baka sín á milli. Sjámennirnir sem á bátunum vinna eru arðrændir (látnir róa á hálfu kaupi) til að fjármagna leigubraskið. Þannig eru þeir neyddir til að halda braskinu gangandi á sinn kostnað og halda uppi arðseminni af því. Þetta leiðir svo aftur til þess að söluverðmæti fiskveiðiheimildanna hækkar.

Ef einstaka sjómaður lætur í ljós óánægju sína með þessa stöðu mála við vinnuveitanda sinn fær hann jafnan hið staðlaða svar: ef þú ert óánægður með eitthvað vinur, farðu þá bara og finndu þér aðra vinnu.
Sjómenn sem róa á smábátum í dag hafa enga kjarasamninga. Þeir virðast því í svipaðri stöðu gagnvært vinnuveitendum sínum og kollegar þeirra við upphaf síðustu aldar, áður en verkaklíðshreyfingarinnar fór að njóta við. Kannski er ekki óeðlilegt að spurt sé í þessu samhengi, hver er staða verkaliðshreyfingarinnar í nútíma samfélagi? Eru áhrif hennar kannski hægt og sígandi að fjara út?

Reikna má með að margir vilji benda á að sú óheillavænlega þróun sem hér er rakin sé ásættanleg af þeirri ástæðu að hún leiði af sér aukna arðsemi sjávarútvegsins, þetta sé bara hagræðing innan greinarinnar.
Í þessu samhengi er rétt að benda á að stórútgerðir þéttbýlisins, sem búnar er að sölsa undir sig megnið af fiskveiðiheimildunum, eru ekki að skila neinum arði í merkingu þess orðs. Þrátt fyrir að orðið hafi miklar tækniframfarir í starfsemi þeirra hin síðari misseri og að þær hafi í dag yfir að ráða margfalt stærri og öflugri skipum en áður hafa sést á fiskimiðunum við strendur landsins.

Núverandi stjórnarsamstarf sjálfstæðisflokks og framsóknar hófst árið 1995. Frá því þetta stjórnarsamstarf hófst hefur jafnt og þétt fjarað undan hinum dreifðu byggðum. Fjöldi sjávarplássa sem standa við gjöful fiskimið hafa á þessu tímabili tapað nánast öllum sínum fiskveiðiheimildum.

Framsóknarflokkurinn sem fyrr á tímum gaf sig út fyrir að bera hag hinna dreifðu byggða fyrir brjósti hefur undanfarin ár snúist gegn hagsmunum þeirra og náð í þá veru dramatískum árangri. Af störfum þess ágæta flokks hin síðari misseri verður ekki annað ráðið en hagsmunagæsla í þágu fárra útvaldra, sem hafa verið að koma ár sinni betur fyrir borð, hafi ein ráðið för.

Þessi orð standa fyrir sínu, en staðan í dag er þannig að enn brýnna er að stokka þetta kerfi upp. Nú hefur til dæmis mannréttindanefnd Sameinuðu Þjóðanna dæmt kvótakerfið í ruslið og hjá uppstokkun verður ekki komist.

Góðar stundir. 

 

Handbragð einkavinavæðingarinnar svífur

yfir ansi mörgum verkum íhaldsins. Svo merkilegt sem það nú er þá er þetta lið aldrei ábyrgt fyrir nokkrum sköpuðum hlut sem það framkvæmir. Það mætti skoða fleiri verk þessara manna, sala bankanna, og einnig væri í lagi að taka til skoðunar þegar þáverandi ríkisstjórn gaf Síldarverksmiðjur Ríkisins, (SR) Það vekur sérstaka athygli mína að fréttaritari sjálfstæðismanna þessi hér sér enga ástæðu til að endurskrifa þessa frétt.

Sala á ÍAV úrskurðuð ólögmæt