Hvenær skildi koma að því....

að menn viðurkenndu það opinberlega, og ynnu samkvæmt því að það eru margir þorskstofnar við landið, sem skýrir kannski svona niðurstöður. Sem segir okkur síðan það að það er algjörlega galið að úthluta kvóta í þorski einsog um einn stofn sé að ræða.
kv. Halli

Nýting flaka er mismunandi eftir veiðisvæðum

Hafró klikkar ekki á smáatriðunum!!!

Hafró dýpkar skotgrafirnar (desember 2000, Kjallari DV)

Skrifað í desember 2000.

Nú hefur Hafró látið erlenda reiknimeistara yfirfara aðferðir sínar og mat þeirra var að þær væru í góðu lagi en veiðanleikinn hefði verið rangt metinn og þorskstofninn því ofmetinn þegar uppbyggingin stóð sem hæst. Óljóst er hver tilgangurinn er með þessu því þeir á Hafró hafa alltaf verið vissir í sinni sök.

Hér hlýtur að liggja fiskur undir steini. Ýmislegt, m.a. minnkandi þorskafli, bendir til þess að þorskkvótinn verði skorinn niður enn frekar á næsta ári og þá getur verið gott að hafa uppáskrifað vottorð þess efnis að allt sé í lagi um borð.

Árið 1998 ríkti almenn ánægja með að tekist hefði að byggja upp þorskstofninn úr lægðinni 1994 og bjart væri framundan. Menn gerðu ráð fyrir að þorskstofninn héldi áfram að vaxa, uppbyggingin hefði tekist. Stjórnmálamenn höfðu hlýtt ráðleggingum (les: fyrirmælum) fiskifræðinga og sjómennirnir höfðu haldið sig á mottunni.

Á opnum fundi í maí þetta ár hélt ég því fram að stofninn væri kominn yfir hámarkið, væri aftur farinn að minnka og myndi ná nýrri lægð 2003-2004.

Hafró rak upp ramakvein og sagði þetta óábyrgt tal og út í hött. Ráðgjöfin 1998 varð óbreytt frá árinu áður en rúmu ári síðar ráðlagði Hafró um 20% samdrátt

Á þessum tíma, 1977- 98, var þorskur fyrir V- og NV- landi farinn að horast og mikið var um sjálfát. Stofninn var að bregðast við minnkandi fæðuframboði á einstakling, þeir smáu horuðust og þeir stóru átu þá litlu eins og stundum í mannheimum. Sú stefna að geyma fisk og "láta" stofninn stækka hafði brugðist eina ferðina enn og náttúran var að grípa í taumana. Ekki er þó nóg með að þorskurinn éti sjálfan sig, of stór þorskstofn er einnig í samkeppni við aðra nytjastofna og étur annað hvort úr þeim eða frá þeim. Flestir nytjastofnar hafa verið á niðurleið um sinn. Þorskstofninn er á niðurleið og hann mun fara neðar, kraftaverk kemur ekki í veg fyrir 20-25% niðurskurð í vor (2001). Til þess þyrfti nefnilega stefnubreytingu hjá Hafró.

Þessi "tíska í fiskifræði" að draga saman afla og friða smáfisk, er að eyðileggja sjávarútveg í byggðum landsins.

Nú er það sem sé veiðanleikinn sem hefur sett strik í reikninginn. Veiðanleiki er vandamál hjá Hafró sem ég minnist ekki að hafa heyrt þá tala um áður. Mikill veiðanleiki skapar góð aflabrögð, lítill veiðanleiki veldur ördeyðu. Í eina tíð voru notuð hugtök eins og að fiskur gæfi sig til, væri tregur, handóður eða væri við. Nú heitir þetta breytilegur veiðanleiki og væntanlega verður þá til veiðanleikastuðull sem þarf að meta (giska á).

Oft verður maður fyrir barðinu á svona "veiðanleika". Ég var við laxveiðar í tvo daga en fékk ekki neitt. Kunningi minn var á sama stað síðar í sömu vikunni og fékk 11 laxa. Veiðanleikinn hafði breyst svona skyndilega. Ekki þó alveg, því veiðifélagi kunningja míns hafði ekki fengið neitt í sama veiðitúr þannig að veiðanleikinn virðist gera mannamun. Hafró ætlar enda að rannsaka veiðanleikann svo minnka megi skekkjur í stofnmatinu.

Stefnir í niðurskurð á þorskkvótanum vorið 2001?

Í pistlinum hér á undan lét ég að því liggja að verið væri að undirbúa niðurskurð vorið 2001. Síðan hafa komið fram fleiri vísbendingar um að sú ályktun hafi veri rétt. Fyrstu niðurstöður úr togararalli vorsins gefa til kynna að vísitala sé ein sú minnsta sem mælst hafi, svipuð og hún var árið 1994. Þetta gefur til kynna að kvótinn verði lækkaður um 30 þúsund tonn, en það er mesta leyfileg breyting milli ára. Sú regla var notuð í fyrsta skipti í fyrra, var reyndar búin til þá til að þurfa ekki að lækka kvótann of mikið. Ef kvótinn verður settur í 190 þúsund tonn hefur hann lækkað um 60 þúsund tonn á tveimur árum. Hvað með uppbygginguna? 

Heimildir: http://www.fiski.com/

Þeirri spurningu hefur ekki enn verið svarað, 16 árum seinna. Enda kannski ekki von til þess þar sem tilraunastarfsemin á þorskstofninum rétt á byrjunarstigi.

 

Þessi tegund verður.....

ekki lengi utankvótar, fiski og bústofnamálaráðherra reddar því   ...

Ný fisktegund á Íslandsmiðum

Smáfiskurinn sem aldrei skilaði sér.

Barist við smáfisk (janúar 2002)

Þetta er skrifað í janúar 2002.

Ungþorskurinn kallar á að vera veiddur og enn er verið að berjast gegn því að menn veiði hann. Stöðugar skyndilokanir eru í gangi til þess að ná markmiðinu: Byggja upp stofninn með friðun. Mig minnir að þetta sama vandamál hafi líka verið í gangi fyrir ári og þá hafði Árni Matt sagt að þetta færi að lagast þegar fiskur stækkaði og gengi til hrygningar. Sagan endalausa? 

Þetta er skrifað í ágúst 2007.
Í dag 6 Ágúst 2007 erum við enn að bíða eftir þessum fiski. Getur sjávarútvegsráðherra eða Hafró 
útskýrt fyrir okkur hvað varð um þennan fisk? Við skulum átta okkur á því að í dag eru skyndilokanir 
orðnar 114. Er ekki eitthvað bogið við þetta, getur verið að það virki hreint ekki að svelta fisk til hlýðni 
og geyma hungraðan og illa haldinn fisk við uppbyggingu þorskstofnsins? Stjórnvöld skulda okkur 
útskíringar á þessari arfavitlausu stefnu.

Kv. Halli

Hvað er að.....

pirra Alonso? það er ekki nóg með að hann eyðilagði fyrir Hamilton heldur rústaði hann síðasta tímatökuhringnum hjá Raikkonen. Þetta er ekki meistara sæmandi. Frekar en margt sem M. Schumacher framkvæmdi. Mér er slétt sama hvort menn halda með Ferrari eða McLaren, menn verða 
að vera heiðalegir annars fer illa.

kv. Halli

Hamilton-Alonso ástandið „verra“ en rimmur Senna og Prost

Banaslysin eru....

svakalega sorglegir hlutir, og eiga aðstandendur alla mína samúð. Ég hvet alla til þess að sína aðgæslu og fara varlega. við megum engan missa. Hér er hlekkur sem sýnir okkur afleiðingar óþolinmæði og hraðaksturs. Eigið góðan dag.

kv. Halli

Banaslys á Laugarvatnsvegi

Staðreyndir um góðan mann.

Ég sé mig knúinn til að koma fram með nokkrar staðreyndir, um mann sem ég þekki lítillega, og veit fyrir víst að er mjög fær á sínu sviði. Einhvern veginn virðist ákveðnum hópi manna vera mikil þægð í því að sverta þennan mann, sem í mínum huga er algjörlega óskiljanlegt. Nema þá kannski helst til að reyna að breiða yfir eigin drullu og vanmátt. Maðurinn sem um ræðir heitir Jón Kristjánsson og er sjálfstætt starfandi fiskifræðingur. Það er margt talað, og því miður blaðra menn miklu meira en þeir ættu að gera um hluti sem þeir hafa ekki nokkra hugmynd um hvernig eru í rauninni. Raunveruleg ástæða fyrir því að Jón yfirgaf Hafró á sínum tíma var sú að honum var meinaður aðgangur að öllu sem hét yfirvinna, og yfir höfuð að vinna við eðlilegar aðstæður, á strípuðum launum hjá ríkisreknu apparati lifir ekki nokkur maður, hans skoðanir og rannsóknir hunsaðar og notaðar með
útúrsnúningum, sem skemmtiatriði gervivísindamanna. Með öðrum orðum, lagður í einelti útaf skoðunum sínum og rannsóknum. Er nema eðlilegt að menn með einhvern metnað, og eitt hafi löngum tíma og miklu fjármagni til menntunar, hrekist frá svona vanþroskuðum vinnustað. Það hafa fleiri góðir menn verið flæmdir frá þessari stofnun með svipuðum aðferðum. Það var beitt pólitískum þrýstingi við að bola honum frá sjómanablaðinu Víking á sínum tíma. Ástæðan, á þeim tíma
sem hann var þar, voru birtar greinar sem voru of óþægilega sannar fyrir
Hafró, sem sagt  Hafró vissi ekki sitt rjúkandi ráð, blóðrauðir í framan við að reyna að ljúga sig frá vitleysunni. þetta kannast náttúrulega enginn við, vegna þess að sumir eru
einfaldlega það heimskir, að halda því blákalt fram að spilling þrífist ekki í Íslenskri pólitík. Hvað þá heldur einelti innan veggja ríkisstofnanna. Sem reyndar nýlegar fréttir afsanna svo ekki 
verður um það deilt.
Fagleg stjórnun og vísindaleg ráðgjöf um fiskveiðar er eitthvað sem við búum ekki við á Íslandi, meðan engu var stjórnað voru hlutirnir í margfalt betri málum
heldur en þeir eru nokkurn tíman í dag, það vita allir sem eitthvað um þessi mál vita. En að sjálfsögðu samþykkir enginn það, meðan hægt er að braska með kvótann. En því miður eru til fullt að allskonar mönnum sem allt þykjast vita og geta í sambandi við sjávarútveginn, sem í raun vita ekki rassgat meira en tveggja ára gamalt barn á leikskóla.Og lesum við til dæmis greinar eðlisfræðinga og hagfræðinga
nánast vikulega í Mogganum þessum orðum mínum til stuðnings.

Kv. Halli

Vinnubrögð Hafró í hnotskurn....

Svartfugl deyr úr hungri (25. janúar 2002)

Um miðjan janúar fór dauðan svartfugl, aðallega langvíu og stuttnefju, að reka á fjörur NA-lands. Eðlilega sperra menn eyrun þegar svona fréttir berast. Fugladauði vegna hungurs þýðir að ekkert sé fyrir hann að éta á slóðinni. Ef ekkert er að éta fyrir fugl er sennilega lítið að éta fyrir fisk. Þessi fugl lifir aðallega á ungloðnu sem einnig er kjörfæða þorsks. Loðnan heldur sig uppi í sjó, þar sem hún nærist á svifdýrum (rauðátu). Má því leiða líkur að því að þorskurinn á þessu svæði hafi lítið að éta. Sú eðlilega spurning vaknar hvernig á því standi að loðnan og önnur síli séu ekki þar sem þau eiga að vera. Fyrir því geta verið margar ástæður og skulu hér tvær nefndar:

• Skilyrði hafi breyst þannig að ekki sé lengur lífvænlegt fyrir sílin.
  - Sagt er að skilyrði fyrir Norðurlandi séu með besta móti, sjór hafi verið hlýr og áturíkur síðast þegar svæðið var rannsakað. - Þar sem loðnan er kaldsjávartegund er hugsanlegt að að skilyrði séu orðin of góð fyrir hana. En, hún var þarna í fyrra í svipuðum skilyrðum. -
  Þessi skýring er ekki líkleg.
• Sílin hafa verið étin.
  Oft er fugladauði undanfari hruns í fiski. Það sem gerist er að mikil mergð fiskjar étur upp fæðudýrin, aféta fuglinn, fiskurinn sveltur síðan sjálfur og drepst. Þetta heitir að éta sig út á gaddinn og fuglinn verður óumbeðið fórnardýr. Þessi atburðarrás er þekkt; kreppan í Færeyjum í upphafi níunda áratugarins byrjaði með, eða fór saman með, fugladauða. Þegar loðna hvarf úr Barentshafi 1986-7 minnkaði langvíustofninn um 90%. Sterkur árgangur þorsks frá 1983 át upp loðnuna. Þorskstofninn stækkaði ekki eins og búist hafði verið við, hann féll úr hor 1988-89.

Fari á versta veg gæti fugladauðinn verið fyrirboði lélegrar loðnuvertíðar 2002-2003 og enn frekari minnkunar þorskstofnsins. Ekki brást Hafró neitt sérstaklega við þessum tíðindum. Spunnu upp með eindæmum langsóttar skýringar um samspil íss og fæðu, ísrek í austur og vestur sem ruglaði fuglinn svo að hann missti af matnum.... -- Einhvern tíma hefði þetta þótt ástæða til að senda rannsóknaskip á staðinn, en - það er bundið við bryggju.

Heimildir: http://fiski.com/

Fiskifræðin á villigötum!!!!!

Hin fiskifræðilega ráðgjöf hefur beðið skipbrot

Birt í 'Fiskerbladet' sem gefið er út í Danmörku

Hin fiskifræðilega ráðgjöf um nýtingu fiskstofna hefur hefur beðið skipbrot í bókstaflegri merkingu. Eftir 20 ára faglega ráðgjöf eru flestir þorskstofnar við N-Atlantshaf við að hrynja og fiskiskipaflotinn hefur markvisst verið eyðilagður að hemja sókn.

Hið eina sem blómstrar í fiskveiðigeiranum er eftirlit með veiðum, rannsóknir og niðurrif fiskiskipa.

Ráðgjöfin hefur einkum falist í að draga úr afla til að geta veitt meira seinna. Aflinn hefur minnkað en enn er verið að bíða eftir þessu "seinna". Þegar bent er á að taka verði tillit til fæðu og vaxtarskilyrða, að náttúruleg afföll séu óþekkt og breytileg eftir aldri fiska og tímabilum, ekki sé unnt að telja fiskinn í sjónum o.s. frv, þá afneita hinir ríkisreknu fiskifræðingar því með öllu og halda áfram að reyna að byggja upp stofna með gömlu aðferðinni eins og ekkert hafi í skorist. Þeir líta á fiskana sem óvirka statista sem ekki hafi áhrif á umhverfi sitt. Þessir menn hafa greinilega ekki fylgst með þeim miklu rannsóknir sem fram hafa farið fram í stöðuvötnum á hvernig fiskarnir hafa áhrif á sína eigin fæðukeðju og hvernig beita megi veiðistjórnun til að hafa áhrif á gæði neysluvatns t.d. Allri gagnrýni er sópað út af borðinu og þeir sem eru með aðfinnslur eru lagðir í einelti.

Þegar ég kynnti á ráðstefnu í Kilkeel í N-Írlandi rannsóknir mínar í Írska hafinu, milli Englands og Írlands, kom á daginn að "einhverjir" höfðu hringt í forsvarsmenn margra sjómannasamtaka og ráðlagt þeim að vera ekkert að mæta á ráðstefnuna. Einnig áttum við í erfiðleikum með að finna einhvern til að kynna málstað Alþjóða hafrannsóknaráðsins og svara fyrir ráðleggingar þess. Í Aberdeen mættu ekki fiskifræðingar ríkisins á fyrirlestur um mínar rannsóknir og aðrar leiðir í fiskveiðistjórn þótt þeim væri sérstaklega boðið (www.fiski.com/english/eindex.html).

Alþjóða hafrannsóknaráðið var upphaflega stofnað til að hafa samvinnu um haf og fiskirannsóknir milli landanna við Atlantshafið. Nú hef ég fengið á tilfinninguna að ráðið sé hagsmunasamtök þar sem aðalatriðið sé að standa vörð um svonefnda "viðurkennda fiskifræði" með öllum tiltækum ráðum.

Uppruna núverandi ráðgjafar má rekja til þess tíma þegar fiskveiðar voru óheftar og allir gátu veitt þar sem þeim sýndist, að mestu takmarkalaust. Öllum þjóðum var frjálst að veiða í Atlantshafi eins og þeim sýndist.

Englendingar og Franskmenn veiddu við Ísland á sextándu öld, þeir héldu einnig snemma á Nýfundnalandsmið, og togarar voru orðin algengir um aldamótin 1900. Árið 1925 veiddust 330 þúsund tonn af þorski við Ísland og 520 þúsund tonn 1933. Þorskaflinn nú er um 200 þúsund tonn og sagt er nú að miðin séu ofveidd!

Hér áður fyrr var ekki talað um ofveiði eða stofnhrun. Þá voru bara góð og slæm ár, góð veiði eða slæm.Vandamálin og fiskveiðikreppan kom seinna.

Í gamla daga var veitt eins mikið og unnt var. Trollmöskvar voru litlir og fiskur sem ekki var söluvara fór fyrir borð. Sjómenn sögðu iðulega frá röstum af dauðum fiski þar sem togararnir höfðu verið að veiða. Á sjötta áratugnum veiddu m.a.s íslenskir togarar þorsk til bræðslu, og þótti í góðu lagi. Ekki þýddi að hlífa fiskinum til þess að sjá svo á eftir honum í Englendingana sögðu menn.

Fiskifræðingar sögðu þá að þetta væru óábyrgar veiðar. Ef einungis væri unnt að bíða aðeins með að veiða fiskinn og leyfa honum að stækka fengist miklu meiri afli. Stjórnmálamennirnir gátu ekki farið eftir þessum ráðum því yfirráð fiskimiðanna voru ekki í þeirra höndum, ekki væri unnt að stjórna útlendingunum. Smám saman varð þetta aðal röksemdin fyrir að færa út landhelgina. Með stærri landhelgi yrði unnt að reka útlendinga af miðunum, koma í veg fyrir rányrkjuna og fara að nýta miðin af skynsemi. Landhelgin var færð út smám saman og varð 200 sjómílur1976.

Ráð fiskifræðinganna var einfalt: Vernda smáfisk og lofa honum að stækka. Við það myndi stórum fiski fjölga og heildaraflinn ykist. Jafnframt því sem stofnarnir stækkuðu myndi afli á sóknareiningu vaxa og unnt væri að minnka flotann og minnka tilkostnað.

Þessi áætlun fiskifræðinganna hlaut að hafa byggst á því að fiskafæða væri ekki fullnýtt því stofnarnir væru of litlir. Á Íslandi var trollmöskvi stækkaður úr 120 mm 1976 í 155 mm 1977. Ætla mætti að fylgst hefði veri náið með vexti fiskanna eftir að þessi aðgerð náði fram að ganga. En það var ekki gert, gleymdist víst alveg í ákafanum. Afleiðing þessara ráðstafana var að 3- ára fiskur hvarf að mestu úr afla togara, aflinn óx til að byrja með en jafnframt fór að draga úr vexti einstakra fiska, stofninn snarminnkaði og 1983 varð aflinn sá minnsti frá stríðslokum, 300 þúsund tonn. Menn fylltust skelfingu og kvótakerfið var sett á 1984 til að vernda þorskstofninn, - tímabundið.

Niðurstaða tilraunarinnar hafði verið að ekki hafði verið fæðugrundvöllur fyrir stækkun stofnsins. Aðrir fiskifræðingar, með reynslu af nýtingu stöðuvatna, bentu á þetta því þeir könnuðust mjög vel við þetta vandamál. Þeirra reynsla var að það þyrfti að stunda grimma veiði til að koma í veg fyrir offjölgun og viðhalda þannig vaxtarhraða. En fræðingarnir á hinu stóra Hafi töldu sig vita betur og höfðu ráðin að engu - hafið var svo stórt sögðu þeir.

Ekkert hefur enn breyst. Fiskifræðingar hafsins hafa enn ekki gert sér grein fyrir mikilvægi góðs vaxtar fyrir velgengni og viðgang fiskstofnanna. Þeir hafa enn aðeins eitt ráð: Draga úr sókn í þeirri von að stofnarnir nái sér. Árangurinn er alltaf sá sami: Dregið er úr veiði og stofnarnir minnka, þá ráðleggja þeir frekari samdrátt og stofnarnir halda áfram að minnka. Þeir taka fyrir einn stofninn af öðrum - með sama árangri, stofnarnir dragast saman. Nú sem stendur eru flestir stofnar við N-Atlantshaf í gjörgæslu. Á erlendu máli heitir þetta "Cod Saving Plan".

Færeyingar sögðu þessari stefnu stríð á hendur. Þeir lögðu niður aflakvótakerfi sem komið hafði verið á 1994 og settu á fót hóp vísra manna, sem komu alls staðar að úr fiskveiðigeiranum, m.a. vísindamenn, og bjuggu til nýtt kerfi til stjórnunar fiskveiða 1996. Það byggðist á sóknarstýringu, hver skipaflokkur fékk ákveðinn dagafjölda til sinna veiða og máttu veiða allt sem þeir vildu og gátu, ekkert hámark var á afla, hvorki í heildina né hjá einstökum skipum. Þetta tryggði að aflinn endurspeglaði ástand fiskistofnanna og varð til þess að engu var hent og hverri tegund var landað undir réttu nafni. Aflaskýrslur urðu þannig áreiðanlegri.

Þar sem sóknarkerfi endurspeglar nokkuð vel ástand stofnanna á hverjum tíma kom fljótlega í ljós að aflinn og þróun stofnanna var ekki í takt við spár fiskifræðinga, sem urðu alltaf hræddir þegar aflinn fór fram úr þeirra spám og ráðlögðu niðurskurð í dagafjölda. Ein af röksemdum þeirra var að afköst skipanna væru stöðugt að aukast, 5% á ári, og því þyrfti alltaf að fækka dögum. Fram til 2000 hafði dögum verið fækkað um 20% af þessum ástæðum. Þá sögðu færeysk stjórnvöld stopp og vildu meina að frekari niðurskurður myndi eyðileggja kerfið.

Dagafjöldinn hefur verið óbreyttur sl. 4 ár. Á hverju ári hefur Alþjóða hafrannsóknaráðið lagt til um 25% samdrátt í fjölda fiskidaga því ráðið taldi að veiðiálagið væri of mikið. En þeir sem ákveða dagafjöldann, stjórnmálamenn og greinin sjálf, hafa ekki látið undan þeim þrýstingi. Niðurstaða þessarar tilraunar er athyglisverð. Þrátt fyrir óbreytt og stöðugt veiðiálag frá árinu 2000 hafa stofnar ufsa, ýsu og þorsks hafa vaxið á tímabilinu. Samanlagður afli úr stofnunum náði sögulegu hámarki 2002 en hefur aðeins minnkað síðan. Þorskstofninn varð of stór - miðað við fæðuframboð, þorskurinn horaðist og einstaklingsvöxtur stöðvaðist að mestu. Það var greinilegt árið 2003 að stofninn fór minnkandi - vegna hungurs og lagði ég til því til að fjölga veiðidögum um 10-15% til að hjálpa þorskinum að komast út úr kreppunni. Ekki var farið eftir þessu, þótti víst of róttækt.

Þegar Alþjóða hafrannsóknaráðið hafði loks mælt minnkun þorskstofnsins 2004 lögðu þeir til að þorskveiðar yrðu stöðvaðar, eða veiðiálag minnkað strax um 66% til þess að "byggja stofninn upp" sem fyrst. Þeir vildu kenna allt of miklu veiðiálagi um rýrnun stofnsins.

Í júní sl. lagði enn til aukningu fiskidaga , taldi að þar sem sóknin hafði ekki náð að hamla á móti stækkun stofnanna þá væri hún of lítil. Fiskidaganefndin, sem samanstendur af fulltrúum hagsmunaaðila og er ráðherra til ráðgjafar, lagði til óbreyttan dagafjölda en félög útgerðarmanna og sjómanna vildu ná til baka þeim 20% veiðidaga sem teknir hafa verið af þeim síðan kerfið var sett á. Niðurstaða þingsins var að fækka fiskidögum um 1%, vera þægir til málamynda.

Þrátt fyrir þennan málamynda niðurskurð má segja að enn einu sinni hafi ráðgjöf Alþjóða hafrannsóknaráðsins verið hundsuð.

Tafla 1.

 

Tafla 1. Hér er ráðgjöf Alþjóða hafrannsóknaráðsins, afli og þróun þorsk-, ýsu- og ufsastofna við Færeyjar. Með einni undantekningu, ýsu árið 2000, fer aflinn langt fram úr ráðgjöfinni. Þrátt fyrir það vaxa stofnarnir. Minnkun þorskstofnsins stafar að mínu mati af lélegum vexti vegna fæðuskorts. En Alþjóða hafrannsóknaráðið kennir ofveiði um. Hvernig er hægt að halda því fram að veiðin sé of mikill þegar flotinn hefur ekki megnað að halda aftur af aukningu stofnsins? (Tölur úr nýjustu skýrslu Alþjóða hafrannsóknaráðsins)

Þorskafli við Færeyjar frá 1904. Aflinn einkennist af reglulegum sveiflum og sjá má hvernig hann féll í seinna stríði þegar einungis heimamenn stunduðu veiðarnar. Þrátt fyrir friðun í stríðinu verður afli í toppum eftir stríð aldrei meiri en hann var fyrir stríð. Ekki er að sjá að friðunin hafi "byggt upp" stofninn, minnkun sóknar leiddi aðeins til aflataps. Sveiflurnar fara að skýrast og dýpka eftir 1960, einmitt þegar farið er að friða meira með útfærslu landhelgi og lokunum svæða. Ofveiði virðist ekki möguleg. Undir fullu veiðiálagi rífur aflinn (stofninn) sig upp úr lægðunum, fellur svo aftur, rís, o.s.frv. Veiðarnar virðast lítil áhrif hafa á þróunina. Ég setti fram þá tilgátu á ráðstefnu í Bergen 1998 að það væri þorskurinn sjálfur sem stýrði sveiflunum - með því að éta og hafa þannig áhrif á sitt eigið fæðuframboð.

Heimildir: http://fiski.com/

Börnin eru yndisleg.

Ég verð að deila þessu með ykkur.