Við þurfum sterkan, öflugan og sjálfbæran

sjávarútveg sem borgar lánin sín. Svona hljómuðu orð Friðriks J. Arngrímssonar í gær þegar bornar voru undir hann tillögur Frjálslynda flokksins um að þjóðnýta kvótann. Ekki veit ég hvað nákvæmlega er blandað saman við súrefnið sem Friðrik J. andar að sér að en ljóst má vera að það er eitthvað mjög skrítið. Ekki eru nema þrír dagar síðan að Friðrik J. talaði um það að ríkið yrði að koma sjávarútvegnum til bjargar og aðstoða sjávarútvegsfyrirtæki við skuldbreytingar og frystingu á kúlulánum sjávarútvegsins. Heitir það að borga skuldir sínar, ég bara spyr?

Ég get ekki með nokkru móti séð að sjávarútvegurinn þurfi aðstoð ef eitthvað er að marka sönginn sem Líú hefur sungið undanfarin ár. Hann hefur allur verið á þá leið að sjávarútvegurinn sé gríðarlega öflugur, hagkvæmur, arðsamur, sjálfbær og síðast en ekki síst stundaður af mikilli ábyrgð og einstaklega góðri umgengni um auðlindina. Þetta höfum við fengið að heyra í hvert einasta skipti sem Friðrik J. opnar á sér talandann í fjölmiðlum.

Hvernig má það vera að þessi öflugi og sjálfbæri atvinnuvegur hafi alla tíð frá því að frjálsa framsalið og veðsetningin var leyfð á kvótanum bara aukið skuldir sína ef þetta er svona hagkvæmt og sjálfbært? Ár eftir ár vaxa skuldir sjávarútvegsins og eru í dag svo tröllvaxnar að þessi kynslóð getur aldrei borgað þær og vandséð er að sú næsta geti það heldur. Ég vil einfaldlega segja að það sé nánast útilokað að borga þessa skuldsetningu.

Hvað nafn sem menn vilja setja á þetta en þá er það eina rétta í stöðunni að ríkið innkalli allar úthlutaðar aflaheimildir, skuldirnar má svo greiða með auðlindagjaldi sem ríkið tekur til sín af öllum veiddum afla í framtíðinni. Ég sé það einnig fyrir mér að sveitarfélögin fái til sín hluta auðlindagjaldsins af þeim afla sem landað er í hverju sveitarfélagi. Þetta er ekki flókin aðgerð og hef ég margoft lagt þetta til en því miður hefur auðvaldið komist upp með að úthrópa svona aðgerð sem hryðjuverk.

Á í alvörunni að láta sjávarútveginn nánast í heild sinn verða gjaldþrota? Þeir sem trúa því að við eigum sjávarútveg sem er sjálfbær, arðsamur og vel rekinn ættu að minnast orða bankastjóranna sem sögðu alveg fram í þrotið, staða okkar mjög góð og bankarnir gríðarlega öflugir. Þetta segja allir alveg þangað til að beðið er um greiðslustöðvun eða lýst yfir gjaldþroti. Af hverju ætti þetta að vera eitthvað öðruvísi í þessari atvinnugrein?

Staða sjávarútvegsins er einfaldlega sú að hann liggur nánast í heild sinni banaleguna, við höfum einfaldlega ekki efni á því að stórkostuleg hrina gjaldþrota hellist yfir með afleiðingum og keðjuverkun sem enginn vil upplifa. Að frysta og eða skuldbreyta lánunum er engin lausn, það frestar einungis gjaldþrotunum um einhvern tíma. Uppstokkun er bráðnauðsynleg og ber að gera strax áður en stjórnvöld verða neydd til þess með skilyrðum sem við stjórnum ekki sjálf.

Verið góð hvert við annað.

Góðar stundir. 

Athugasemdir

[Tryggvi Helgason (IP-tala skráð) 14.10.2008 kl. 14:55]

Ég tek undir þetta sem þú segir, Hallgrímur.Það er ekki besta eða rétta leiðin að bíða þar til útgerðirnar hrynja, eða verða gjaldþrota.

Kvótakerfið þarf að afnema með öllu og það í hvelli. Íslenskir fiskimenn verða að endurheimta frelsi sitt til fiskiveiða, en núverandi kvótakerfi leiðir sjávarútveginn inn í hreinan kommúnisma.

Störf Alþingis, fyrir nokkrum árum síðan, leiddu til hruns íslenska bankakerfisins í dag.

Með kvótakerfinu, sem sett var af Alþingi fyrir nokkrum árum, er stefnt í hrun íslenska sjávarútvegsins á morgun.

Það er enn lag, fyrir Alþingi, til þess að afnema kvótakerfið.

Tryggvi Helgason.

[Hallgrímur Óli Helgason, 14.10.2008 kl. 21:11]

vel mælt