Það er raunhæft að ríkið kaupi aflaheimildirnar.

Úr fréttinni "Vilhjálmur Egilsson, framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins, varpaði þeirri hugmynd fram á fundi Landssambands kúabænda um framtíð mjólkurframleiðslu að næsti samningur sem ríkið gerði við kúabændur yrði síðasti búvörusamningurinn. Samningurinn fæli í sér að ríkið keypti allt greiðslumark af bændum.

Vilhjálmur sagðist setja þessa hugmynd fram til umræðu, m.a. vegna þess að það kynni að vera að pólitískur stuðningur við greiðslumarkið myndi dvína á næstu árum. Hann sagði einnig að kostnaður bænda við að kaupa greiðslumark væri mikill og hefði óhjákvæmilega veruleg áhrif á afkomu í greininni.

Hugmynd Vilhjálms byggðist á því að ríkið gerði samning við bændur um að kaupa allan mjólkurkvóta. Hann sagði að það væri hægt að reikna út hvað þyrfti að borga mikið árlega fyrir greiðslumarkið. Hann sagðist ekki vera viss um að þetta væri svo óskaplega há upphæð. Ríkið gæti gefið út skuldabréf sem bændur réðu hvað þeir gerðu við. Bændur gætu átt það eða selt. Þeir gætu líka notað fjármunina til að greiða skuldir"

Athyglisverð lesning svo ekki sé meira sagt. Kostnaður bænda sé svo mikill við kaup á greiðslumarki að það hafi áhrif á afkomu þeirra. Bíðið aðeins við, er landbúnaður ekki niðurgreiddur af okkur skattborgurum? Við hvaða verð á landbúnaðarvörum búum við við? Og á síðan að kaupa af bændum allt greiðslumark? Gott mál og leiðin sem Vilhjálmur nefnir er nefnilega ekki svo galin. Merkilegt þetta hélt ég að gæti aldrei gerst, en þarna er ég honum sammála.

Heimfærum þetta dæmi í sjávarútveginn. Ríkið kaupir kvótann á raunvirði og hef ég oft bent á hvað raunvirði aflaheimilda er. það má sjá enn og aftur í þessu  skjali. Þetta er það verð sem ég tel ríkið bera ábyrgð á, restin að brjálæðinu taka bankarnir á sig. Það eru jú þeir sem bera hvað mesta ábyrgð á hvernig verðið á aflaheimildum hefur verið logið upp á þess að nokkur innistæða sé fyrir því. Hver annar á að taka þá ábyrgð? Það eru jú þeir sem taka á endanum ákvörðun um lánveitingu.

Þegar talað er um svo kallaða fyrningarleið, segjum 10 til 15 ár hvað þíðir það? Jú það þíðir einfaldlega það að braskið og vitleysan heldur áfram í þessi ár. Byggðunum mun halda áfram að blæða, það verður engin byggð eftir í mörgum af þessum bæjum eftir þennan tíma. Fara á sömu leið og Vilhjálmur leggur til, ríkið gefur út ríkisskuldarbréf fyrir sínum hluta sem menn geta síðan leyst til sín á ákveðnum tíma. Bankarnir afskrifa sinn hluta af pakkanum á ákveðnum tíma.

Þetta á að gera strax málið þolir ekki bið, landsbyggðin getur ekki beðið eftir því að misgáfuð galtóm jakkaföt átti sig á því að þessi stefna er gjaldþrota. Það er mikill ábyrgðarhluti að halda áfram að berja hausnum við stein og gera akkúrat ekki neitt. Með óbreyttu kerfi verður gjaldþrotið enn stærra og alvarlegra en nú þegar er orðið.

Góðar stundir.

 

 

Ríkið kaupi kvótann

Athugasemdir

[Árni Gunnarsson, 4.2.2008 kl. 22:35]

Það er alltaf slæmt ef lög hafa ekki þá merkingu sem texti þeirra segir frá.

Úthlutun aflaheimilda skapar ekki eignarrétt.

Þetta er auðskilinn texti. Í lok þessa fiskveiðiárs á enginn neitt!

[Hallgrímur Guðmundsson, 4.2.2008 kl. 22:45]

Mikið rétt Árni lögin eru alveg á hreinu hvað þetta varðar. En hvaða leið skal vali út úr dellunni, þar eru býsna mörg spurningarmerki? Það er engum vorkunn í þessu nema þá helst þeim sem hafa látið plata sig út í djúpulaugina.

[Árni Gunnarsson, 4.2.2008 kl. 23:31]

Sammála þessu Hallgrímur svo langt sem það nær. Harkalegar aðgerðir eru alltaf viðkvæmar en þarna verður mér ævinlega hugsað til baka.

Þegar heimildin til veðsetningar aflaheimilda var fullnustuð og þar með viðurkennt ránið á réttinum til sjálfsbjargar þá var það grófari glæpur en að hrekkja banka og lánastofnanir.

Stærstu "eigendur" kvótans eru einstaklingar sem hafa orðið moldríkir á braski með lífshamingju fólks. Þessir menn eiga ekki mína samúð.

En náttúrlega vorkenni ég

[Árni Gunnarsson, 4.2.2008 kl. 23:33]

...bönkunum óskaplega.

(fyrri færslan hrökk inn áður en ég lauk þessu)